Unutturma Allahım. Allahım nereden geldiğimi nereye gittiğimi
unutturma rabbim. Fakir gündelikçi bir adamla kadının oğlu olduğunu fakir
zeytin ekmekle büyüdüğünü unutturma. Fakir yoksul gündelikçi insanlara gönül
borcun olduğunu. Bir gün iyi durumda olursam fakir köylülerimi dünyayı köyünden
ibaret gören tarhana çorbasıyla karınlarını doyuranları. Küçük bir çocuktum. Evin
önünde oynar. Canım sıkılınca of emine türküsünü söyleyen uzun elbisesiyle aynı
yerde dolaşıp duran bir çocuktum. Şimdi o köyde olsam acıktığımda anam salçalı
ekmek verse. Yâda yoğurtlu ekmek olsa üzerine şeker ekip yüzüme gözüme bulaştıra
bulaştıra yesem. Hey hayvan boku kokusunu bile özlediğim köyüm. Biliyorum orada
bana ekmek yok biliyorum doğduğum yer değil doyduğum yer vata. Ama yinede yüreğimde
sızı kalbimde özlemsin koca kağan köyüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder